Obchody upamiętniające tragiczny pożar, w którym w 1971 roku zginęło 37 osób, rozpoczęły się Mszą Świętą w kościele pw. NMP Królowej Polski. Następnie uczestnicy uroczystości udali się w stronę znajdującego się w sąsiedztwie pomnika "Uczestników Bohaterskiej Obrony Rafinerii". Tam, po krótkiej modlitwie, przypomniano imiona i nazwiska wszystkich 37 ofiar tragicznego pożaru.

Poszczególne delegacje, w tym reprezentujący Urząd Miejski w Czechowicach-Dziedzicach Zastępca Burmistrza Paweł Mrowiec oraz Sekretarz Miasta Marek Gazda, złożyły pod pomnikiem pamiątkowe wiązanki kwiatów. Paweł Mrowiec przekazał również podziękowania osobom zaangażowanym w organizację i artystyczną oprawę obchodów wielkiego pożaru. Na koniec uczestnicy obchodów zaproszeni zostali do Miejskiego Domu Kultury, gdzie otwarta jest wystawa poświęcona tragicznym wydarzeniom sprzed 45 lat.

Do pożaru w czechowickiej Rafinerii doszło w sobotę 26 czerwca 1971 roku. Zaczęło się od uderzenia pioruna w tzw. kominek oddechowy jednego ze zbiorników z ropą, stojących wówczas przy ulicy Prusa. Do tragicznego wybuchu doszło kilka minut po pierwszej w nocy, już w niedzielę 27 czerwca. Oficjalne źródła podają, że woda - w sumie kilkadziesiąt tysięcy litrów - która dostała się w czasie gaszenia do płonącego zbiornika ropy zaczęła się gotować i wypływając gwałtownie do góry, doprowadziła do wyrzutu fontanny płonącej ropy, która miejscami spadła na odległość przeszło 200 metrów. Płonący "parasol śmierci" zebrał straszliwe żniwo. Na miejscu zginęły 33 osoby a cztery kolejne zmarły w wyniku poparzeń. Wśród ofiar byli strażacy, ratownicy, żołnierze oraz jeden pracownik Rafinerii.

Ogień ugaszono dopiero we wtorek 29 czerwca późnym wieczorem. W zmasowanym natarciu na żywioł brała udział przeszło setka wozów bojowych straży pożarnej wyposażonych w pianę gaśniczą, której brakowało w pierwszej, zakończonej tragedią fazie pożaru. W sumie do Czechowic-Dziedzic ściągnięto przeszło 200 wozów bojowych straży z całego kraju oraz Czechosłowacji. Pożar czechowickiej Rafinerii był największą i najtragiczniejszą katastrofą przemysłową w powojennej Polsce.